„Jasne ubrania” ostrzegają przed kleszczami!
Specjalista ds. chorób zakaźnych i mikrobiologii, prof. dr Nuriye Taşdelen Fışgın, który stwierdził, że ponad 800 gatunków kleszczy wykrytych w Turcji występuje w każdym regionie naszego kraju, powiedział: „Jednakże gatunki kleszczy, które mogą przenosić choroby, są mniejsze i nie każdy kleszcz przenosi chorobę. W szczególności kleszcze przenoszące wirusa gorączki krwotocznej krymsko-kongijskiej (CCHF) występują na północy regionu Centralnej Anatolii, na południu regionu Morza Czarnego i na północy regionu Wschodniej Anatolii. Kleszcze, które stają się aktywne wraz z ociepleniem pogody, kontynuują swoje życie, ssąc krew. Kleszcze przenoszące tego wirusa są zazwyczaj aktywne od kwietnia do października”.
„NIEKTÓRE GATUNKI KLESZCZY MOGĄ POWODOWAĆ CHOROBY”Prof. dr Fışgın, który mówił o chorobach, które mogą wystąpić w wyniku ukąszeń kleszczy, powiedział: „Kleszcze to pasożyty, które przyczepiają się do żywej istoty i wysysają krew, utrzymując w ten sposób swoje życie. Niektóre gatunki kleszczy mogą przenosić różne mikroorganizmy na ludzi i wywoływać u nich choroby. Należą do nich gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba z Lyme, riketsja (śródziemnomorska gorączka plamista występująca w naszym kraju) i tularemią”.
Udzielając informacji na temat gorączki krwotocznej krymsko-kongijskiej (CCHF), prof. dr Fışgın powiedział: „Gorączka krwotoczna krymsko-kongijska jest wirusową chorobą zakaźną z grupy „wirusowych gorączk krwotocznych” występujących w Azji, Afryce i Europie. Choroba ta jest obserwowana w naszym kraju od 2002 r. Wirus zwykle nie powoduje choroby po przeniesieniu. Niektóre osoby, u których rozwinie się choroba, mogą stracić życie w wyniku krwawienia, które jest trudne do opanowania. Może być przenoszona przez przyczepienie się kleszczy przenoszących wirusa lub przez zmiażdżenie kleszczy, przez bezpośredni kontakt z krwią lub tkankami zwierząt, które mają wirusa we krwi, przez niezabezpieczony kontakt z krwią lub tkankami zakażonego pacjenta, przez bezpośredni kontakt z laboratorium oraz z matki na dziecko w czasie ciąży”.
OBJAWY PO UKĄSZENIU KLESZCZAZwracając uwagę na objawy obserwowane w CCHF, prof. dr Fışgın powiedział: „Po ukąszeniu kleszcza osoba może odczuwać niespecyficzne dolegliwości, takie jak gorączka, zmęczenie, ból głowy, ból mięśni, nudności-wymioty, biegunka i zawroty głowy 3-7 dni później. Ponadto pacjenci mogą odczuwać zaczerwienienie oczu i wysypkę na ciele. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać krwawienie. Najczęstszym krwawieniem jest krwawienie z nosa, żołądka i jelit. W niektórych przypadkach u kobiet można również wykryć przedłużone krwawienie menstruacyjne. Jeśli osoba mieszkająca w ryzykownym obszarze lub podróżująca do takiego obszaru doświadcza wyżej wymienionych dolegliwości po ukąszeniu kleszcza, zdecydowanie powinna udać się do placówki służby zdrowia”.
Prof. dr hab. poruszył kwestię, co robić w przypadku przyczepienia się kleszcza do ciała. Fışgın udostępnił następujące informacje: „Kiedy zauważy się kleszcza na ciele, należy go natychmiast usunąć. Im dłużej pozostaje na ciele, tym większe ryzyko zachorowania. Kleszcza należy usunąć, trzymając go za miejsce przyczepienia do skóry pęsetą lub kleszczami i przesuwając z boku na bok, tak jak przy usuwaniu paznokcia. Po usunięciu kleszcza można nałożyć na miejsce przyczepienia substancje antyseptyczne, takie jak nalewka jodowa. Kleszcze usunięte z ciała należy zabić, umieszczając je w wybielaczu. Jedną z ważnych kwestii, które należy wziąć pod uwagę podczas usuwania kleszcza, jest usunięcie całego kleszcza. Kiedy kleszcz ssie krew, jego głowa jest zagrzebana w skórze. Kleszcz puchnie podczas ssania krwi. Może się rozpaść, a jego głowa może pozostać w środku podczas usuwania. Ważne jest, aby usunąć go całkowicie. Nie należy również miażdżyć ani rozrywać kleszcza między palcami po jego usunięciu. W takim przypadku kleszcz może przenieść przenoszony przez siebie mikroorganizm. Ponadto kleszcze na ciele powinny nie wolno ich zabijać, a papierosów nie należy deptać ani wylewać na nie wody kolońskiej w celu ich usunięcia z organizmu. Jeśli ktoś nie może ich usunąć, powinien koniecznie zgłosić się do placówki służby zdrowia."
Wyjaśniając, jakie objawy należy obserwować po usunięciu kleszcza, prof. dr Fışgın powiedział: „Szczególnie jeśli kleszcz przyczepił się do obszaru z CCHF, osoba ta powinna najpierw monitorować swoją gorączkę przez 14 dni. Poza tym powinna skonsultować się z lekarzem w przypadkach takich jak osłabienie, ból głowy, nudności-wymioty, biegunka, krwawienia z nosa, przedłużające się krwawienie miesiączkowe. Gorączka jest najważniejszym objawem”.
ZALECENIA DOTYCZĄCE OCHRONY PRZED KLESZCZAMIProf. dr Fışgın przedstawił następujące zalecenia dotyczące ochrony przed kleszczami: „Podczas wychodzenia do lasu lub na tereny zielone ważne jest noszenie odzieży z długimi rękawami i nogawkami oraz zakładanie skarpetek na spodnie, aby ograniczyć powierzchnię skóry, która może być narażona na ukąszenia. Preferowanie jasnych ubrań może ułatwić zauważenie kleszczy lub owadów, które się przyczepiają. DEET (N,N-dietylo-3-metylobenzamid) jest najskuteczniejszym składnikiem aktywnym przeciwko ukąszeniom kleszczy i innych różnych owadów muchowych. Zasadniczo produkty zawierające 10–35 procent DEET są wystarczające do skutecznej ochrony. Wiadomo, że różne mieszanki ziołowe, takie jak olejek citronella i eukaliptusowy lub bransoletki odstraszające muchy, są mniej skuteczne. Dodatkowe środki ostrożności obejmują wzięcie prysznica w ciągu pierwszych 2 godzin po powrocie z otwartej przestrzeni i pranie ubrań w suszarce o wysokiej temperaturze przez 1 godzinę. Ponadto cienkie obszary skóry, które kleszcze często wybierają do ssania krwi (takie jak za uchem i (za stawem kolanowym) należy sprawdzać łącznie z całym ciałem.
Podkreślając, że leki przeciwwirusowe są stosowane we wczesnych stadiach choroby CCHF, prof. dr Fışgın powiedział: „Najważniejszym warunkiem wpływającym na przebieg choroby jest leczenie wspomagające, które należy zastosować u pacjenta. W tym kontekście zaawansowane leczenie wspomagające, takie jak monitorowanie krwawienia, a w razie potrzeby suplementy krwi i płytek krwi, są ważnymi metodami leczenia, które wpływają na rokowanie choroby”.
Habertürk
